آدم فضایی در قرآن

آیات متعددى در قرآن است که نشان دهنده وجود موجوداتى در زمین وآسمان است «بل له ما فى السموات والارض کل له قانتون» ؛ «بلکه هر چه در آسمان و زمین است از آن اوست و همه فرمان‏پذیر اویند». «و له اسلم من فى السموات و الارض طوعا و کرها و الیه یرجعون»؛ «هر که در آسمان و زمین است خواه و ناخواه سر به فرمان او نهاده است و به سوى او بازگردانیده مى‏شوند». «من» در زبان عربى براى موجودات ذى‏شعور است یعنى در زمین و آسمان‏ها موجوداتى داراى ادراک و فهم هستند. «الم ‏تر ان الله یسبح له من فى السموات و الارض و الطیر صافات کل قد علم صلاته و تسبیحه» ؛«آیا نمى‏بینى که هر کس در آسمان و زمین است تا پرندگانى که در آسمان پر گشایند خداوند را تسبیح مى‏کند و همه آنها به تسبیح و نماز خود آگاهند». این آیه صریح است در این که موجودات زمینى و آسمانى داراى ادراک و شعور و علم و آگاهى مى‏باشند. آیات از این دست فراوان است، بنابراین از نظر قرآن احتمال وجود موجوداتى در آسمان‏ها و کرات دیگر مورد تأیید است. اگر چه جزئیات آن براى ما مکشوف نیست. ضمن این که از نظر عقلى نیز وجود موجوداتى در کرات دیگر و وجود حیات در کهکشان‏ها و سیاره‏ها و ستاره‏ها محال نیست. اما هنوز علم ما به کشف بسیارى از اصرار خلقت موفق نشده است. نکته دیگر این که تمام موجوداتى که در زمین و آسمان و کهکشان‏ها هستند داراى وجود مادى‏اند. زیرا زمین و آسمان مادى‏اند. گفتنی است عالم وجود داراى سه مرتبه است: عالم مادى (ناسوت) که داراى خواص و ویژگى‏هاى مادى است، عالم برزخ که عالمى مجرد است اما برخى آثار ماده چون مقدار را دارد و عالم مجردات که مطلقا و کاملاً مجرد است و کاملاً از ماده منزه است و موجوداتى که در میان زمین و آسمان هستند داراى حیات مادى‏اند.

 

» پیامبرواهل بیت(علیه السلام)